سید حسن فاطمی
این روزها برخی از حسن آباد در تماس تلفنی، خواستار اطلاعاتم در مورد امامزاده ی این شهر شدند. هر آنچه در مورد این امام زاده می دانم در کتاب «حسن آباد جرقویه»، صفحه ی 450 ـ 451 آورده ام و بیش از این اطلاعی ندارم و اگر مطلبی غیر از این به اینجانب نسبت داده شود نادرست است. در کتاب نوشته ام:
«در قبرستان حسن آباد مقبره ای خشتی و بی سقف بود که به آن «امام زاده» می گفتند. در شهریور سال 1381ش دیوارهای آن از سوی شهرداری خراب شد. آقای حاج میرزامحمد صادقی ـ از سالمندان متدین و قابل اعتماد ـ در سال 1381 در مورد این قبر چنین گفت:
حدود هشتاد سال پیش، در محل این قبر، تپه ای خاکی بود. شخصی در عالم خواب به پدربزرگم حاج میرزامحمدعلی که روحانی بود، نشانی آنجا را می دهد و می گوید: خاک ها را کنار بزن که به قبری می رسی.
روز بعد، سه نفر به نام های میرزاحسین ـ پدر من ـ و میرزاجعفر و حسن علی خاک های آنجا را کنار می زنند تا به لوح قبری از جنس کاشی می رسند. سپس آنها یک شب، خود قبر را می شکافند و به جنازه ی جوانی حدود 22 ساله می رسند. آن جنازه به قدری سالم بوده که گویا تازه به خاک سپرده اند. همین که جنازه را می بینند، قبر را می پوشانند و بنایی برای آن می سازند و دیوارها را تا سقف می رسانند.
یادآوری:
به مناسبت چهلمین روز درگذشت حاج میرزاعلی محمد صادقی (م 1381 ش) فرزند ناقل مطلب فوق، به حسن آباد رفتم. شهرداری بنا را به تازگی خراب کرده بود. تکه کاشی های بیرون افتاده از قبر را در آنجا دیدم. خواستم آنها را همراه بیاورم؛ چون با بررسی متخصصان شاید سال ساخت آنها تقریبی معلوم می شد اما چون شخصی همراهم بود، نگران شدم خبر به دیگران برسد و شایع شود که فلانی از منطقه گنج برده. لذا از برداشتن منصرف شدم.
نکته ی دیگر آن که به صرف سالم ماندن جنازه ای، به معنای این نیست که آن شخص امام زاده بوده است...»
به نظر اینجانب ساخت مسجد و حسینیه و اجرای مراسم مذهبی، بسیار پسندیده است اما نباید برای اهمیت دادن به آن مکان، به حرف های نادرست رو آورد.
